nie dochować wiary

См. также в других словарях:

• dochować — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}dochowywać {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}dochować {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}wiary {{/stl 13}}{{stl 7}} być wiernym komuś, zwłaszcza w małżeństwie; nie zdradzić… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dochować — dk I, dochowaćam, dochowaćasz, dochowaćają, dochowaćaj, dochowaćał, dochowaćany dochowywać ndk VIIIa, dochowaćowuję, dochowaćowujesz, dochowaćowuj, dochowaćywał, dochowaćywany «przechować do pewnego czasu, do końca» Dochować w całości depozyt.… …   Słownik języka polskiego

• wiara — ż IV, CMs. wierze; lm D. wiar 1. blm «przeświadczenie, przekonanie, pewność, że coś jest prawdą, że coś jest słuszne; ufność, że coś się spełni, wierzenie w coś» Wiara w ideały, w słuszność jakiejś sprawy. Wiara we własne siły. Przywracać komuś… …   Słownik języka polskiego

• wiara — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. wierze, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przekonanie, pewność, że coś jest prawdziwe; wierzenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Głęboka, niewzruszona wiara. Wiara w słuszność sprawy …   Langenscheidt Polski wyjaśnień